Webwereld

5. Linkrot maakt databases stuk

Door Henk-Jan Buist

Dit is een verlengstuk van punt één (onbruikbare floppies en niet meer bestaande software red. WWK), maar omdat het een praktische ontwikkeling is die we de laatste jaren steeds meer zien, verdient het een eigen onderdeel. Linkrot kennen we vast allemaal: linkjes die doorverwijzen naar een pagina die niet meer bestaat. Google biedt soms uitkomst, cachingdiensten hebben het nog of een online archief als de Wayback Machine kan de pagina nog opdiepen.

Maar niet altijd is de verloren pagina nog te vinden. Misschien nog wel erger dan stukjes web die verdwijnen is dergelijke linkrot als online bronnen worden gekoppeld aan inmiddels gemigreerde databases. De Amerikaanse Supreme Court worstelt bijvoorbeeld hiermee, omdat openbaar beschikbare uitspraken naar andere url's te verhuisd en daardoor alle interne verwijzingen naar locaties gaan die niet meer bestaan.

Dergelijke databasemigraties gebeuren aan de lopende band. Diverse online media verliezen bijvoorbeeld niet alleen oude artikelen, maar ook alle doorgelinkte stukken. Zo loop je bij het doorklikken op tegen een verwijderd blok waar je niet meer langs kunt. Linkrot zorgt voor gaten in onze webgeschiedenis.

Het gebeurt net zo goed op interne databases. Je ziet het bij personeelswiki's, locaties van documenten voor werknemers, interne telefoonboeken, inventarissen, financiële records en ga zo maar door. Het migreren van een database hoeft geen probleem te zijn, maar heeft een heftige impact die vaak wordt onderschat, want ze bevatten verwijzingen naar andere databases (met doorverwijzing op doorverwijzing). Als je één schakel uit de keten trekt, is de hele ketting beschadigd.