In De Zijlijn

Internet in Hotels

Op NU.nl stond een stukje over internet  in hotels. Omdat ik in mijn vakantie ook worstelde met de volstrekt achtergebleven faciliteiten die internet de meeste hotels bieden, haak ik daar op in. Bent u niet in techniek of internet geïnteresseerd? Laat dit stuk dan aan u voorbijgaan.

Een jaar of zeven, acht geleden  begon internet zijn intrede te doen in hotels. Een enkele keer in de kamer met wifi of een vaste netwerkaansluiting, wat vaker in de lobby met wifi en soms nog met een pc bij de receptie waar het vaak dringen was. Inmiddels zijn de tijden veranderd, maar de hotels houden de ontwikkelingen niet echt lekker bij.

De afgelopen twee weken logeerden wij in hotels in drie steden. Berlijn, Leipzig en Weimar. Bij booking.com hadden ze alle drie flink wat sterren, je kon er parkeren op eigen terrein en ja, ze hadden alle drie WiFi op de kamer. Qua internet kon dat dus niet stuk. Zou je denken.

Zoek het stopcontact!

Een beetje echtpaar komt met twee tablets en twee smartphones (en, zoals uw redacteur, soms ook nog met een notebook), die allemaal regelmatig opgeladen moeten worden. Daar begint het al. Zoek de stopcontacten! Eén half verscholen achter het bed, eentje tegen de muur op de vloer, waar je onder het bureau een lamp uit moet trekken. En eentje in de badkamer om je mee te kunnen scheren die ook wel een telefoon kan opladen. En dan houdt het op, tenzij er in de hoek nog een staande schemerlamp staat met een snoer in een stopcontact, wel meestal weer achter een schakelaar bij je bed, die je eerst aan moet doen om stroom te hebben op je oplader. Staat die schakelaar uit, dan kun je opladen tot je een ons weegt.
Wil je je tablet opladen terwijl je de stad in gaat? Dat is nou jammer. Het kaartje waarmee je de kamer binnen komt, bedient ook alle elektriciteit in de kamer. Zonder kaartje kom je de kamer niet meer in, dus opladen terwijl je weg bent gaat eigenlijk niet, tenzij je, zoals wij, een echtpaar bent en je twee kaartjes hebt. Je laat er eentje achter in de kamer voor het opladen en je gaat met het andere kaartje de stad in. Om kort te gaan het gaat allemaal wel, maar het houdt niet over. Wel een goede oefening dat kruipen onder bureaus, achter nachtkastjes en langs de plinten om een stopcontact te vinden.

Wifi per minuut per ip adres

Ben je er dan? Nee, dan begint het pas. Drie hotels, drie klantonvriendelijke wifi varianten.
In Berlijn kregen alle apparaten na aanmelden een IP adres, maar media (video, geluid) werden tegengehouden. Even naar het nieuws kijken was er niet bij. Na één seconde greep het filter in en was er niets meer te zien.
In Leipzig leek het even goed te gaan op het eerste gezicht met een eigen access point in een lade van het bureau (??). Een prachtig signaal, maar daar hield het op. Er moest steeds opnieuw ingelogd worden, waarbij slechts 1 IP adres per kamer werd toegekend. In ons geval, of 1 van de 2 iPads of 1 van de twee telefoons. Bovendien was de snelheid laag, erg laag.

Kassa!

Weimar dan. Het internet was uitbesteed aan een extern bedrijf. Je kreeg alleen toegang door tijd te kopen. 10 euro voor twee uur, of 15 voor een dag. Er bleek één probleempje. Als je inlogde met je iPad, dan kreeg je netjes verbinding, maar de pop up waarin stond hoe je moest uitloggen om tijd te sparen voor een later moment verscheen niet, want die houdt Apple tegen. Het gevolg was dat je dacht spaarzaam om te springen met de tijd, maar achter je rug om bleek de tijd door te lopen en na 2 uur gewoon op te zijn. Na navraag bij de helpdesk van de provider zond die een link om uit te loggen en zo tijd te sparen. De notebook bood uitkomst, want die liet de uitlog pop up zien. Op een smartphone waren de schermpjes en linkjes zo klein dat ze niet te bedienen waren voor in- en uitloggen. De snelheid van het net was redelijk, maar je werd gek van het eindeloze in- en uitloggen op onze apparaten, als dat al lukte, want er moesten soms flinke capriolen, zoals uit- en aan zetten,  uitgehaald worden om maar online te komen. En natuurlijk regelmatig extra tijd kopen.

Wifi in hotels, daar is een wereld te winnen. Dan is een hotel zonder wifi eigenlijk veel beter. Daar weet je dat het niet werkt, hoef je geen moeite te doen en erger je je niet.

Een internet op je smartphone schijnt in het buitenland snel tot je faillissement te leiden. Dus ook maar niet.

Op NU.nl stond een overzicht van de kwaliteit van internet in hotels. Dat overzicht inspireerde mij tot deze Zijlijn.

Rik Jungmann