ingezonden brief

Geachte heer Koster,

We willen allemaal wel wat, maar meestal krijgen we, zeker als het om politieke zaken gaat nul op het request. Dan roept men: quid tibi vis insanus? Beloften van voor de verkiezingen worden schaamteloos gebroken.

Inmiddels is er een poll gaande onder de lokale politici over hoe de zetel verdeling zal zijn na de verkiezingen. Ik heb de VVD, niet mijn partij zoals u weet, als grote winnaar genoemd, met maar liefst 6 zetels.

Dorpsbelangen heeft teveel fouten gemaakt, waaronder zich laten gijzelen door één wethouder, dat laat uiteraard niet bepaald een sterke indruk achter. Ik heb hen dan ook op 4 zetels ingeschat. De overlopers Steenvoorden en Siderius, niets ten nadele van hen, ook in mijn eigen partij zie ik iemand die meerdere malen van partij is gewisseld, namelijk de heer Flameling. Wisselen van partij hoeft nog niet te betekenen principes overboord gooien, misschien is het wel omdat men ziet dat binnen de eigen partij het vasthouden aan principes onhaalbaar is? Ik neem aan dat elke politicus naar eer en geweten probeert vast te houden aan eigen normen en waarden, dat daarbij wel eens de eigen stoep wordt schoongeveegd, dat is niet fraai, maar helemaal te voorkomen is het ook niet.

Dat Theo Reijn (CDA) mogelijkerwijze politicus van het jaar wordt, met name vanwege de bloembakken, dat geeft te denken. Het gaat om regionale verkiezingen, kennelijk heeft de rest van het Gooi ook hinder van onze bloembakken en rijden ze liever om, daarmee is één van de doelen behaald, het weren van sluipverkeer. En uiteraard kan men de heer Reijn veel verwijten, maar ook veel sympathie toeschrijven zoals de vrijwilligersdag, waarop menig politicus zich inzet om scholen en bejaardencentra te helpen met een opknapbeurt.

Alleen vind ik het raar dat het nodig is bij scholen. De kinderen krijgen gratis basisonderwijs, dan mag men toch van de ouders best 1 ochtend/middag of desnoods een hele dag vragen om te helpen de school op te knappen. De ene persoon kan prima een schoolplein aanleggen, cq. herstellen, met de hulp van een paar ouders is dat zo gepiept, anderen kunnen bv weer prima schilderen. Daar het gaat om het geluk en de veiligheid van kinderen zou het de normaalste zaak moeten zijn dat ouders eens per jaar een handje toesteken. Ook ouders in een rolstoel zouden kunnen helpen, bijv. door met kinderen koekjes te bakken en koffie te zetten voor de vrijwilligers, desnoods de lunch bereiden. Bijna iedereen kan wel iets.

En als het gaat om veiligheid en geluk, dan zou ik zeggen, mensen, laten we de zaken eens goed aanpakken. Voor de Filipijnen en Serious Request weten we immers ook van alles te organiseren? Is een dagdeel, cq. 1 dag teveel gevraagd? In het basisonderwijs zou dat neerkomen op 4-8 dagen in 8 jaar, waar men tegenwoordig rond de 30.000 dagen leeft.

De jeugd heeft de toekomst, maar men moet de jeugd wel een toekomst bieden.

Patrick Kreuning
Ankeveen
(op persoonlijke titel).