ingezonden brief

Een veilige gemeente

Binnenkort beginnen de politieke partijen weer met het opstellen van hun programma voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2010. Net zoals in vorige jaren zullen veel partijen willen dat we in "een veilige gemeente" wonen.

Ook landelijk zijn "veiligheid" en "zekerheid" hype-woorden. Wijdemeren is een redelijk veilige gemeente, maar veel Nederlanders hebben het gevoel dat er wel wat meer door de politie gedaan zou kunnen worden, om niet te spreken van de rechterlijke macht die de laatste jaren wel erg veel steken laat vallen.

Vermoedelijk is dit toenemende gevoel van onveiligheid een belangrijke reden waarom Wilders zoveel mensen achter zich krijgt. "De beuk er in", lijken mensen te denken. "Gooi ze eruit, die Oost-Europese criminelen, die kut-Marokkanen, die moslims ... En verhoog dan meteen maar de straffen voor al die criminelen die mijn spaargeld laten verdampen.... "

In de Gooi en Eemlander van zaterdag j.l. stond een stukje over de bereidheid van de politie in onze regio om de aangifte van een misdrijf op te nemen. Aanleiding was de zaak Bruintjes. Dat is iemand in Blaricum die betrokken raakte bij een vechtpartij en later vergeefs probeerde aangifte te doen bij de politie. Een agent vertelde hem dat het weinig zin had omdat men er toch niets mee deed. De Blaricummer liet het er niet bij zitten en kreeg gelijk bij de nationale ombudsman. De politie hoort wel degelijk de aangifte van een misdrijf op te nemen. De Vrije Universiteit dacht: "ah, aardig onderwerp", en doet nu onderzoek naar het aangiftebeleid van de politie in Gooi en Vechtstreek (zie www.onderzoekvu.co.cc).

Zelf deed ik een week geleden aangifte over oplichting. Ik had wat DVDs gekocht op Marktplaats.nl, en kreeg na betaling kopieën van de bedoelde DVDs, niet de originelen. Het was duidelijk dat een ieder die op Marktplaats op de advertentie gereageerd had dezelfde kopieën toegestuurd kreeg. Een makkelijke manier om geld te verdienen, want dat kun je lang volhouden.... Pure oplichting, dus.

De politie nam mijn aangifte op, in het bureau te Loosdrecht. Een aardige agente schreef een mooi verslag waarin o.a. stond dat er bij die oplichting sprake was van "een samenweefsel van verdichtsels" – kennelijk de gebruikelijke omschrijving van oplichting. De volgende dag kreeg ik een telefoontje van Slachtofferhulp.... of ik hulp nodig had. Nee, maar toch bedankt! Vijf dagen later een brief van de politie: "De gegevens die tot nu toe in deze zaak zijn verzameld, bieden onvoldoende aanknopingspunten voor nader onderzoek." Volstrekte onzin, want werkelijk alle gegevens die je nodig zou kunnen hebben had ik aangeleverd. Inclusief naam, adres, foto's, corpus delicti, correspondentie, vingerafdrukken... Maar.... men liet de zaak de zaak.  Net zoals in al die andere gevallen in de regio waarbij de zaak gewoon niet onderzocht wordt. Winkeliers lijken al niet meer de moeite te nemen om winkeldiefstallen aan te geven. Heeft toch geen zin....

Toch doet de politie wel wat. Op dezelfde dag kreeg ik nóg een brief, een boete van meer dan 100 euro omdat ik op een zondagavond in de stromende regen op de snelweg een bord over het hoofd gezien had: 80 km in plaats van de gebruikelijke 120, i.v.m. werkzaamheden aan de weg. Er was niemand aan het werk, natuurlijk, op die zondagavond in de stromende regen, maar dat bord stond er wel. En dan doet de politie haar plicht. Of liever gezegd, de camera doet zijn plicht. De politie staat echt niet in de stromende regen vanachter een boom automobilisten te fotograferen met een lasergun. Niet op een zondagavond.

Waarom ik dit allemaal opschrijf? Omdat de overheid - de politiek - lijkt te vergeten hoe belangrijk het is dat de burger zich veilig voelt. Dat hij niet in elkaar geslagen wordt. Dat hij niet opgelicht wordt. Dat er niet bij hem ingebroken wordt. En als het toch gebeurt, dat de daders gepakt en bestraft worden. Zolang de overheid die taak niet serieus neemt, zullen de Fortuyns en de Verdoncks en de Wildersen meer en meer volgelingen trekken.

Cor Koster
Nederhorst den Berg