Ingezonden Bericht

Marleen

Deze week hebben we afscheid genomen van topambtenaar Marleen Remmers, het charmante afdelingshoofd van de afdeling maatschappelijke en sociale zaken van de gemeente Wijdemeren. Ze is toe aan verandering en heeft een gelijksoortige baan geaccepteerd in Baarn.

Die afdeling van haar in Wijdemeren stelde nogal wat voor. Behalve dat brede scala van sociale aangelegenheden had ze ook welzijn, sport, het ouderenbeleid en burgerzaken onder haar beheer. Dat is nogal wat. In die zes jaar heeft ze haar werk uitstekend gedaan en heel wat problemen getackeld en moeilijkheden overwonnen. Het waren de jaren van tomeloze veranderingen in de wetgeving en bezuinigingsrondes waar je beroerd van werd. Marleen doorstond de zwaarste stormen en bouwde met haar onverbeterlijke optimisme een sterke afdeling op, die voor niets of niemand in de regio onder hoefde te doen.

Op haar afscheidsreceptie, zo was onze verwachting zou het college van B en W deze voortreffelijke werkneemster wel even feestelijk tegemoet treden. Op zijn minst zou ze recht hebben op een hartelijk dank je wel, want ik overdrijf niet als ik zeg, dat haar verdiensten niet hoog genoeg kunnen worden in geschat.

Welnu, ik zal u vertellen wat er gebeurde. Burgemeester Don Bijl was in geen velden of wegen te bekennen. De wethouders Moote en Schenkkan voerden als twee kraaiende kraaien een kortstondig en beroerd in mekaar getimmerd dialoogje op en verdwenen daarna tussen het publiek. Wethouder Lorjé had niet de moeite genomen iets van zich te laten horen. Wethouder Wim Neef ten slotte verscheen in vrijetijdskleding toen het officiële gedeelte was afgelopen en de drankjes en hapjes werden geserveerd. De enige die vanuit het bestuur het woord voerde was de gemeentesecretaris, niet gehinderd door enige kennis omtrent Marleen en zijn toespraak kwam er dan ook krikkemikkig uit.

Dat was het dan. Zo ga je om met een van je topambtenaren, die overigens blijmoedig met man en kinderen de receptie uitzat.

Hoe is het mogelijk dat bestuurders zo grenzeloos onbeschoft kunnen zijn Dat je als college zo duidelijk minachting toont voor wat behoorlijk is in de omgang met je medewerkers.

Konden we dat zootje maar naar huis sturen.

Lieve Marleen, het ga je goed in Baarn. En behoud alsjeblieft je zonnige uitstraling.

Putter